Gilles Martin-Chauffier, Το μυθιστόρημα της Κωνσταντινούπολης,
εκδ. Κασταλία, 2008
Τι ήταν το Βυζάντιο σύμφωνα με τον Gilles Martin-Chauffier;
[...Αναλογιζόμενοι το Βυζάντιο, ψάχνουμε να βρούμε ένα πιο δυνατό συνώνυμο της λέξης “τρέλα”. Τόσους αιώνες που η Δύση ήταν φτιαγμένη για την ευτυχία όσο και οι τυφλοί για τη ζωγραφική, τούτη η αλαφρόμυαλη και ασύδοτη πόλη διαλεγόταν μόνο με τον εαυτό της, τον ομφαλό της, τους καθρέφτες της και τις πουδριέρες της. Αντί ν'αναθεματίζει το σκότος της εποχής, άναβε τα χίλια κεριά της κουλτούρας, της μόδας, της τέχνης και της επισημότητας...
... Οι ιδέες αποτελούσαν μέρος των θησαυρών τους. Περιβάλλονταν από αμέτρητους στρατηγούς και αξιωματούχους, αλλά και από άλλους τόσους φιλόλογους και θεολόγους. Στο μέτρο του δυνατού, τους ήθελαν θεατρικούς. Ποτέ, στις ακτές του Βοσπόρου, δεν άφηναν τον ποταμό των συζητήσεων να ακολουθήσει τους δικούς του μαιάνδρους. Μερικές φορές χυνόταν αίμα, αλλά αυτό γινόταν επειδή η πόλη είχε ισχυρή προσωπικότητα – κι αυτό δεν είναι πάντα καλό. Αλλά, προσοχή, το Βυζάντιο επαναλάμβανε ευχαρίστως πάμπολλες φορές τη λέξη Θεός, Θεός, Θεός αλλά δεν ήταν η μοναδική στο λεξιλόγιο του. Ποτέ δεν ξέχασε ότι έγινε αυτοκρατορική πρωτεύουσα τη μέρα που ο Κωνσταντίνος εξέδωσε διάταγμα περί ανεξιθρησκίας για όλους τους υπηκόους του. Στην πόλη του υπήρχαν ναοί της Αρτέμιδος και ελληνικοί ναοί, ορθόδοξες εκκλησίες και τζαμιά, συναγωγές και καθολικά παρεκκλήσια... Σκοτώνονταν με τους ομόθρησκούς τους για ορισμένα σημεία του δόγματος, αλλά σέβονταν τις θρησκείες των άλλων. Λάτρευαν τους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά μελετούσαν Αριστοτέλη και Πλάτωνα...]
Διαβάζοντας το βιβλίο....
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, εμπλούτισα τις γνώσεις μου για την ιστορία του Βυζαντίου. Φώτισα πτυχές του άγνωστες σε μένα. Εκτιμώ πως είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο με ρεαλιστικό τρόπο με ανάγκασε να αποκαλύψω πράγματα που αγνοούσα.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, με σύγχρονες αναφορές και συγκρίσεις άλλων πολιτισμών μού ανέδειξε τον πολιτισμό του Βυζαντίου. Πέτυχε να με καθηλώσει με τις αλήθειές του, να με τρομοκρατήσει με τις βαρβαρότητές του και να μου εξάψει την περιέργεια να θέλω να μάθω ακόμη περισσότερα για τον αντικρουόμενο κόσμο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ελένης Π. , Β4 , Φεβρουάριος 2013
[...Αναλογιζόμενοι το Βυζάντιο, ψάχνουμε να βρούμε ένα πιο δυνατό συνώνυμο της λέξης “τρέλα”. Τόσους αιώνες που η Δύση ήταν φτιαγμένη για την ευτυχία όσο και οι τυφλοί για τη ζωγραφική, τούτη η αλαφρόμυαλη και ασύδοτη πόλη διαλεγόταν μόνο με τον εαυτό της, τον ομφαλό της, τους καθρέφτες της και τις πουδριέρες της. Αντί ν'αναθεματίζει το σκότος της εποχής, άναβε τα χίλια κεριά της κουλτούρας, της μόδας, της τέχνης και της επισημότητας...
... Οι ιδέες αποτελούσαν μέρος των θησαυρών τους. Περιβάλλονταν από αμέτρητους στρατηγούς και αξιωματούχους, αλλά και από άλλους τόσους φιλόλογους και θεολόγους. Στο μέτρο του δυνατού, τους ήθελαν θεατρικούς. Ποτέ, στις ακτές του Βοσπόρου, δεν άφηναν τον ποταμό των συζητήσεων να ακολουθήσει τους δικούς του μαιάνδρους. Μερικές φορές χυνόταν αίμα, αλλά αυτό γινόταν επειδή η πόλη είχε ισχυρή προσωπικότητα – κι αυτό δεν είναι πάντα καλό. Αλλά, προσοχή, το Βυζάντιο επαναλάμβανε ευχαρίστως πάμπολλες φορές τη λέξη Θεός, Θεός, Θεός αλλά δεν ήταν η μοναδική στο λεξιλόγιο του. Ποτέ δεν ξέχασε ότι έγινε αυτοκρατορική πρωτεύουσα τη μέρα που ο Κωνσταντίνος εξέδωσε διάταγμα περί ανεξιθρησκίας για όλους τους υπηκόους του. Στην πόλη του υπήρχαν ναοί της Αρτέμιδος και ελληνικοί ναοί, ορθόδοξες εκκλησίες και τζαμιά, συναγωγές και καθολικά παρεκκλήσια... Σκοτώνονταν με τους ομόθρησκούς τους για ορισμένα σημεία του δόγματος, αλλά σέβονταν τις θρησκείες των άλλων. Λάτρευαν τους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά μελετούσαν Αριστοτέλη και Πλάτωνα...]
Διαβάζοντας το βιβλίο....
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, εμπλούτισα τις γνώσεις μου για την ιστορία του Βυζαντίου. Φώτισα πτυχές του άγνωστες σε μένα. Εκτιμώ πως είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο με ρεαλιστικό τρόπο με ανάγκασε να αποκαλύψω πράγματα που αγνοούσα.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, με σύγχρονες αναφορές και συγκρίσεις άλλων πολιτισμών μού ανέδειξε τον πολιτισμό του Βυζαντίου. Πέτυχε να με καθηλώσει με τις αλήθειές του, να με τρομοκρατήσει με τις βαρβαρότητές του και να μου εξάψει την περιέργεια να θέλω να μάθω ακόμη περισσότερα για τον αντικρουόμενο κόσμο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ελένης Π. , Β4 , Φεβρουάριος 2013