Πέτρος ο Κουκούπετρος και η λαϊκή σταυροφορία
Πέτρoς ο Ερημίτης. Μικρογραφία του 1270
" 5. Κάποιος Κέλτης, Πέτρος το όνομα, επονομαζόμενος Κουκούπετρος, είχε μόλις και μετά βίας επιστρέψει στον τόπο του μετά το ταξίδι που είχε επιχειρήσει για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους στο διάστημα του οποίου είχε υποφέρει τα πάνδεινα από τους Τούρκους και τους Σαρακηνούς που καταλήστευαν τότε ολόκληρη την Ασία. Η σκέψη ότι είχε αποτύχει στο σκοπό του του ήταν ανυπόφορη, γι'αυτό και ήθελε να επαναλάβει το εγχείρημα. Ξέροντας όμως πως δεν πρέπει να ξεκινήσει και πάλι μόνος την οδοιπορία προς τον Άγιο Τάφο για να μην πάθει ακόμα χειρότερα, συνέλαβε ένα συνετό σχέδιο: να διαλαλήσει σ'όλες τις χώρες των Λατίνων πως "Φωνή Κυρίου"με προστάζει να διακηρύξω σ'όλους τους κόμητες της Φραγκίας να φύγει ο καθένας τους από τον τόπο του και να πάνε για προσκύνημα στον Άγιο Τάφο και ν'αγωνιστούν μ' όλη τη δύναμη των χεριών και της ψυχής τους για την απελευθέρωση των Ιεροσολύμων από την καταδυνάστευση των Αγαρηνών".
6.Και πράγματι το κατάφερε: σαν να είχε στ' αλήθεια μιλήσει σε όλων τις ψυχές με τη φωνή του Κυρίου, κατόρθωσε να συγκεντρώσει από παντού τους Κέλτες που άρχισαν να καταφθάνουν καθένας από τα μέρη του με τα όπλα τους και τ'άλογά τους κι όλη την άλλη πολεμική προπαρασκευή. Γεμάτοι ζήλο και ορμή πλημμύριζαν όλους τους δρόμους. Τους Κέλτες εκείνους στρατιώτες ακολουθούσαν άνθρωποι άοπλοι, πλήθος αμέτρητο σαν την άμμο και σαν τ'άστρα, με φοινικόκλαδα και σταυρούς στους ώμους, γυναίκες και παιδιά που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Ήταν σαν να' βλεπες κάποια ποτάμια να συρρέουν από παντού και, περνώντας ως επί το πλείστον από τη Δακία, να ορμάνε πανστρατιά στα δικά μας εδάφη".
Πηγή:Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, τόμος Β', βιβλίο ΙΑ΄ΙΙ, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα,1994, σελ.26-27
6.Και πράγματι το κατάφερε: σαν να είχε στ' αλήθεια μιλήσει σε όλων τις ψυχές με τη φωνή του Κυρίου, κατόρθωσε να συγκεντρώσει από παντού τους Κέλτες που άρχισαν να καταφθάνουν καθένας από τα μέρη του με τα όπλα τους και τ'άλογά τους κι όλη την άλλη πολεμική προπαρασκευή. Γεμάτοι ζήλο και ορμή πλημμύριζαν όλους τους δρόμους. Τους Κέλτες εκείνους στρατιώτες ακολουθούσαν άνθρωποι άοπλοι, πλήθος αμέτρητο σαν την άμμο και σαν τ'άστρα, με φοινικόκλαδα και σταυρούς στους ώμους, γυναίκες και παιδιά που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Ήταν σαν να' βλεπες κάποια ποτάμια να συρρέουν από παντού και, περνώντας ως επί το πλείστον από τη Δακία, να ορμάνε πανστρατιά στα δικά μας εδάφη".
Πηγή:Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, τόμος Β', βιβλίο ΙΑ΄ΙΙ, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα,1994, σελ.26-27